Προς λύπην όλων μας, πληροφορηθήκαμε ότι ο νεαρός σπουδαστής Βαγγέλης Γιακουμάκης έδωσε τέλος στη ζωή του, σύμφωνα με την ενημέρωση των μέσων και τα πορίσματα των ερευνών. Σήμερα στις 12 το μεσημέρι στο Σελλί Κρήτης , όλοι θα πουν το ύστατο "αντίο" σε αυτό το αδικοχαμένο παιδί.
Ακούω από πολλούς με αρκετό σεβασμό ότι πρέπει να αποκαλυφθεί η αλήθεια, να αποδοθεί η δικαιοσύνη προς τιμήν των πενθούντων της οικογένειας αλλά και του αποθανόντος, όπως επίσης και να αναλάβουμε όλοι εμείς την ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας με απώτατο σκοπό να είναι ο Βαγγέλης το.. τελευταίο θύμα.
Έρχομαι λοιπόν και σκέφτομαι ότι για ποιο λόγο πάντα οι ευθύνες αναζητούνται μετά? Για ποιο λόγο κατεβάζουμε τα "μούτρα" μας απέναντι σε αυτή τη ντροπή της κοινωνίας που εμείς οι ίδιοι έχουμε δομήσει και θρηνούμε "πανελλαδικώς" για μια δυο μέρες το πολύ.. ?
Η βία αποτελεί ένα αρχέγονο ένστικτο του ανθρώπου, που εκδηλώθηκε προ- πολιτισμικά για να καταφέρει να οργανώσει μια κοινωνία. Η κοινωνία που κληρονομούμε εδώ και αιώνες από τους γονείς μας σε συνδυασμό με όλες τις καταβολές και τα πολιτισμικά στοιχεία που τη διέπουν, υποδηλώνει τη συμμετοχή όλων. Κοινωνέω-ώ= συμμετέχω κατά την αρχαία ελληνική μας γλώσσα. Για να μην μακρυγορούμε, διότι δεν είναι αυτό το ζητούμενο της σημερινής ανάρτησής μου, γνωρίζουμε ότι οι μορφές της βίας είναι πολλές ( σωματική, ψυχολογική, λεκτική κτλ).
Ο Βαγγέλης ως θύμα υπέστη κάθε μορφής βία στην Ελλάδα του 2015, όπου οι διευρυμένοι ορίζοντες είναι πλέον... γεγονός, η τεχνολογική εξέλιξη θηριώδης και φυσικά η πολιτιστική ανάπτυξη αξιέπαινη... στην Ελλάδα του 2015, που οι διαλέξεις και η επιμόρφωση περί ψυχοσωματικής ισορροπίας δίνουν και παίρνουν.
Παρόλαυτά τα πολύ θετικά στοιχεία για τη χώρα μας και την πορεία της στο χρόνο, καταφέρνουμε να πονάμε ετεροχρονισμένα για ένα παιδί που "χάθηκε" και να κινητοποιούμαστε κατόπιν εορτής, η οποία βέβαια δεν είναι και ποτέ η.. τελευταία! Η βία του μυαλού κυριαρχεί σε κάθε έκφανση της ζωής μας, από τον οικογενειακό ιστό που ολοένα και διαταράσσεται, τον κοινωνικό και τον επαγγελματικό τομέα. Σε κάθε περίπτωση ο ατομικισμός και η τάση μας να επιβληθούμε σε κάποιον "άλλο" έγινε πλέον αυτοσκοπός. Χάσαμε την ανθρωπιά μας, την επαφή μας με το συνάνθρωπο στο βωμό της ιδεολογίας ότι αυτό είναι "κουτσομπολιό". Για ποια ευθύνη έχουμε την απαίτηση να μιλάμε όταν ο άλλος βλέπει την "πλάτη" μας? Η οικογένεια του εκλιπόντος έχει και πρέπει να έχει την απαίτηση απόδοσης ευθυνών, γιατί πολύ απλά ΄"έχασε" άνθρωπο, όχι μια φωτογραφία που όλοι εμείς παρακολουθούμε εδώ και καιρό στην τηλεόραση. Ναι συμπονούμε, γνωρίζοντας ότι είναι κρίμα αλλά και επειδή φοβόμαστε να μην συμβεί σε "εμάς" περισσότερο.. αυτό είναι η χειραγώγηση του νου, που μας κάνει να φοβόμαστε για τον εαυτό μας όχι για τους άλλους!
Δεν έχω στόχο να κατηγορήσω κανέναν συνάνθρωπο, δεν έχω σκοπό να αναζητήσω δικαιοσύνη, άλλωστε αυτό το κομμάτι εμπίπτει σε νομικά πλαίσια- ας αναλάβουν οι καθ' ύλην αρμόδιοι- επίσης δεν έχω στο μυαλό μου ότι είμαι κριτής εξαιρουμένου του εαυτού μου.. Απλώς θέλω να εκφράσω δημόσια κι εγώ τα συλληπητήριά μου, με λίγο πιο διαφορετικό ύφος, όχι χάριν εντυπωσιασμού αλλά γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός με κάθε σημασία του "διαφορετικού" και όσο γρηγορότερα το κατανοήσουμε, τόσο καλύτερα για την ανθρωπιά όλων μας.
"Οι άνθρωποι είναι έξυπνοι, σημαντικοί και γεννιούνται καλοί..."
Ευχαριστώ, με εκτίμηση
Άννα Ψόφιου-Μαργώνη.
Ακούω από πολλούς με αρκετό σεβασμό ότι πρέπει να αποκαλυφθεί η αλήθεια, να αποδοθεί η δικαιοσύνη προς τιμήν των πενθούντων της οικογένειας αλλά και του αποθανόντος, όπως επίσης και να αναλάβουμε όλοι εμείς την ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας με απώτατο σκοπό να είναι ο Βαγγέλης το.. τελευταίο θύμα.
Έρχομαι λοιπόν και σκέφτομαι ότι για ποιο λόγο πάντα οι ευθύνες αναζητούνται μετά? Για ποιο λόγο κατεβάζουμε τα "μούτρα" μας απέναντι σε αυτή τη ντροπή της κοινωνίας που εμείς οι ίδιοι έχουμε δομήσει και θρηνούμε "πανελλαδικώς" για μια δυο μέρες το πολύ.. ?
Η βία αποτελεί ένα αρχέγονο ένστικτο του ανθρώπου, που εκδηλώθηκε προ- πολιτισμικά για να καταφέρει να οργανώσει μια κοινωνία. Η κοινωνία που κληρονομούμε εδώ και αιώνες από τους γονείς μας σε συνδυασμό με όλες τις καταβολές και τα πολιτισμικά στοιχεία που τη διέπουν, υποδηλώνει τη συμμετοχή όλων. Κοινωνέω-ώ= συμμετέχω κατά την αρχαία ελληνική μας γλώσσα. Για να μην μακρυγορούμε, διότι δεν είναι αυτό το ζητούμενο της σημερινής ανάρτησής μου, γνωρίζουμε ότι οι μορφές της βίας είναι πολλές ( σωματική, ψυχολογική, λεκτική κτλ).
Ο Βαγγέλης ως θύμα υπέστη κάθε μορφής βία στην Ελλάδα του 2015, όπου οι διευρυμένοι ορίζοντες είναι πλέον... γεγονός, η τεχνολογική εξέλιξη θηριώδης και φυσικά η πολιτιστική ανάπτυξη αξιέπαινη... στην Ελλάδα του 2015, που οι διαλέξεις και η επιμόρφωση περί ψυχοσωματικής ισορροπίας δίνουν και παίρνουν.
Παρόλαυτά τα πολύ θετικά στοιχεία για τη χώρα μας και την πορεία της στο χρόνο, καταφέρνουμε να πονάμε ετεροχρονισμένα για ένα παιδί που "χάθηκε" και να κινητοποιούμαστε κατόπιν εορτής, η οποία βέβαια δεν είναι και ποτέ η.. τελευταία! Η βία του μυαλού κυριαρχεί σε κάθε έκφανση της ζωής μας, από τον οικογενειακό ιστό που ολοένα και διαταράσσεται, τον κοινωνικό και τον επαγγελματικό τομέα. Σε κάθε περίπτωση ο ατομικισμός και η τάση μας να επιβληθούμε σε κάποιον "άλλο" έγινε πλέον αυτοσκοπός. Χάσαμε την ανθρωπιά μας, την επαφή μας με το συνάνθρωπο στο βωμό της ιδεολογίας ότι αυτό είναι "κουτσομπολιό". Για ποια ευθύνη έχουμε την απαίτηση να μιλάμε όταν ο άλλος βλέπει την "πλάτη" μας? Η οικογένεια του εκλιπόντος έχει και πρέπει να έχει την απαίτηση απόδοσης ευθυνών, γιατί πολύ απλά ΄"έχασε" άνθρωπο, όχι μια φωτογραφία που όλοι εμείς παρακολουθούμε εδώ και καιρό στην τηλεόραση. Ναι συμπονούμε, γνωρίζοντας ότι είναι κρίμα αλλά και επειδή φοβόμαστε να μην συμβεί σε "εμάς" περισσότερο.. αυτό είναι η χειραγώγηση του νου, που μας κάνει να φοβόμαστε για τον εαυτό μας όχι για τους άλλους!
Δεν έχω στόχο να κατηγορήσω κανέναν συνάνθρωπο, δεν έχω σκοπό να αναζητήσω δικαιοσύνη, άλλωστε αυτό το κομμάτι εμπίπτει σε νομικά πλαίσια- ας αναλάβουν οι καθ' ύλην αρμόδιοι- επίσης δεν έχω στο μυαλό μου ότι είμαι κριτής εξαιρουμένου του εαυτού μου.. Απλώς θέλω να εκφράσω δημόσια κι εγώ τα συλληπητήριά μου, με λίγο πιο διαφορετικό ύφος, όχι χάριν εντυπωσιασμού αλλά γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός με κάθε σημασία του "διαφορετικού" και όσο γρηγορότερα το κατανοήσουμε, τόσο καλύτερα για την ανθρωπιά όλων μας.
"Οι άνθρωποι είναι έξυπνοι, σημαντικοί και γεννιούνται καλοί..."
Ευχαριστώ, με εκτίμηση
Άννα Ψόφιου-Μαργώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου